Na veel lezen en afwegingen maken, heb ik uiteindelijk gekozen voor de tekst Vogels van Aristofanes(450-380 v. Chr.) (Gelezen uit de bundel: Aristofanes- Wolken, Vogels, Kikkers Auteur: M. d’ Hane-Scheltema, Athaneum – Polak & Van Gennep, Amsterdam, 1995)
Ik heb lang getwijfeld tussen Home sweet home van Dario Fo en Het huis van Bernarda Alba door Garcia Lorca. Wat ik bij Vogels als minpunt had, was dat ik daarbij het meest illustratief aan het ontwerpen ben hoogstwaarschijnlijk en dus moet oppassen dat het niet alleen maar 'een plaatje bij een praatje' wordt en dat hoeft ook niet erg te zijn, maar ik houd er van om ook aan het toneelbeeld inhoud mee te geven en een gelaagdheid te creeeren. Hiervoor zijn de andere twee teksten geschikter naar mijn idee. Waarom ik toch voor Vogels heb gekozen is dat ik het verrassend modern vond overkomen voor een tekst die in de oudheid geschreven is. Aangezien ik klassieke talen heb gehad op de middelbare school vind ik het wel heel leuk om iets uit de oudheid te kiezen. En het lijkt mij heel geschikt om er een familievoorstelling van te maken, wat heel vrolijk visueel vormgegeven kan worden, wat voor toeschouwers een wonderlijke belevenis kan zijn. Een samenvatting uit: De Griekse komedie door Hein L. van Dolen Vogels(414) Twee Atheense burgers, Peisthetairos (Trouwe Vriend) en zijn kameraad Euelpides(Hoopvol), zijn het leven in Athene beu en zoeken een onderkomen zonder lastige ambtenaren of oneerlijke processen, kortom een leven waarin ze alleen maar ontspanning en pret zullen hebben. Begeleid door een kraai en een lijster, slagen zij erin het verblijf van de hop te vinden, die ooit een mens is geweest, namelijk Tereus. Deze was een Thessalische koning die na een afschuwelijke geschiedenis van ontrouw en overspel in een vogel, de hop, was veranderd. Door hem en zijn echtgenote Prokne (Nachtegaal) worden alle vogels bijeengeroepen. Het koor van de vogels is de beide indringers aanvankelijk vijandig gezind, maar de stemming slaat om wanneer de beide Atheners hun plannen voor de toekomst ontvouwen. Ze stellen de vogels voor om hun zwervend bestaan op te geven en een vaste plek midden tussen hemel en aarde in te nemen, waar ze een eigen stad moeten stichten, een Vogelpool of Wolkenkoekoeksstad. Door de positie van deze plaats krijgen zij de macht over de aarde en verliezen de goden hun directe invloed op het mensdom. De oppergod Zeus zal zijn heerschappij aan het vogelvolk en hun leider Peisthetairos moeten overdragen en zich tevredenstellen met de opkringelende rook van de brandoffers van de mensen, uiteraard na betaling van flinke accijns aan de nieuwe heersers. Zeus stuurt daarop naar de nieuwe stad een gezantschap bestaande uit Poseidon, Herakles en een barbaarse god, ‘Dommegod’, die nauwelijks Grieks kan spreken. Daartoe aangezet door de mensenvriend Prometheus, houdt Peisthetairos vast aan zijn eis dat Zeus het oppergezag aan de nieuwe machthebbers moet afstaan en dat hij moet instemmen met het huwelijk van Peisthetairos en het hemelse factotum Basileia. Poseidon voelt eigenlijk niet veel voor deze trouwerij, maar Herakles geeft zich gemakkelijk gewonnen, zeker als hij de heerlijke geuren van een maaltijd opsnuift die in de vogelstad wordt bereid. Met een paar vuistslagen weet hij ook Dommegod aan zijn kant te krijgen. Hierna wordt het verdrag gesloten en het stuk eindigt in een uitbundige bruiloftszang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten