Hetzelfde anders

Vorig bericht ging daar ook vooral over; datgene wat je kent, op z'n manier benaderen dat er een nieuwe wereld bij kan komen, dat is eigenlijk ook op een bepaalde manier zo als je in een nieuwe omgeving bent. Ik ben nog nooit in Berlijn geweest en nu ik daar ben, moet ik hier weer opnieuw het openbaar vervoer-systeem ontdekken terwijl ik wel het fenomeen openbaar vervoer ken. Evenals bijvoorbeeld het brood hier, als je denkt een brood te herkennen als in Nederland is het qua smaak toch echt anders..
Het is misschien een zijspoor, maar misschien een concreter voorbeeld was vandaag de tentoonstelling in het KW-Berlin van Absalon. Deze kunstenaar heeft vooral ruimtelijke beelden gebaseerd op de cirkel en rechthoeken gemaakt. Dit is tenminste hoe ik het uitleg. Er waren grote werken van hem te zien, waar je ook daadwerkelijk in kon, als ware het kleine gebouwen, geheel ook ingericht met vormen die aan meubels deden denken. Deze figuren waren ook in maquette-vorm te zien en in grotere beelden.
Te zien op de foto:

Bijna al zijn beelden waren in het wit. Ik vond het heel interessant hoe hij in een vorm weer met een andere vorm wist te combineren en zo een nieuwe vorm weet te creeeren. Bijvoorbeeld door een cirkel uit een rechthoek te halen. Of in 1 beeld meerdere mogelijkheden van 1 vorm samen te brengen, door bijvoorbeeld een rechthoek te maken waar hij dan weer aan 1 kant een hoek uit haalt, waardoor je tegelijkertijd 2 rechthoeken ziet, 1 daadwerkelijk en 1 in de restvorm.
Dit deed mij weer veel bewuster worden van de vormen om mij heen, en zat zelfs zeer geinspireerd op de wc, ervan overtuigd ook een Absalon in spe te zien:

Wel leuk dat ik een slot dan juist als een eye-opener zie! Dat vind ik zo fijn als een kunstenaar mij weer met nieuwe ogen, misschien een betere benadering, dan andere ogen, laat kijken, of geresette ogen, want het zijn nog altijd dezelfde ogen. En wat ik extra leuk vond, is dat het enige beeld dat niet wit was, en ook echt anders was dan de rest, een soort van marionet was, daar deed het mij in ieder geval aan denken.

En verder waren er nog opnames te zien van Absalon zelf als performer in zo'n witte ruimte, verschillend ingericht. Hij deed daarin dagelijkse handelingen, zoals eten of aankleden, 1 voor 1, dus de handeling herken je, maar doordat de ruimte zo abstract is, krijgt het toch een andere lading mee, die niet duidelijk te benoemen is. Waar zijn ruimtelijk werk heel mooi samen kwam met Absalon als performer was voor mij in de opname te zien waarin hij zich uitkleedde en in die ruimte zag je verder een langwerpig blok. Op een gegeven moment stapte hij daarin, en hoorde je water, bleek het dus een bad te zijn. Zo transformeerde een vorm in een (gebruiks)voorwerp.
Erg inspirerend dus!